شعرهای ناتمام

#شعرهاى_ناتمام شعرهای من تمامی ندارند مثل زغال هایی که از دل سیاه زمین می تراوند مثل گدازه هاکه ازدهانه ی آتشفشان می جوشند مثل پرستوهایی که دسته جمعی آسمان راسیاه می کنند شعرهای من تمامی ندارند مثل دانه های طلایی گندم در خرمنجا مثل خشت هایی که درکوره ها می پزند مثل دانه های شن درساحل که شب را با خاطره ی توفان سر می کنند مثل کفش های لنگه به لنگه که درخیابان برجا می مانند شعرهای من تمامی ندارند مثل ترک های دست های چاک چاک مثل تبخال های همسران زندانیان مثل شلاق هایی که از پی هم فرود می آیند مثل شلیک های سپیده دمی شیری رنگ مثل نام هایی که درکتاب های یاد یاران فهرست می شوند شعرهای من تمامی ندارند مثل ثانیه ها که می گذرند مثل عقربه ها که به جان زمان نیش می زنند مثل ساعت ها در قرارهای لو رفته مثل روزها درحسرت آمدن گمشدگان مثل هفته های شرجی عسلویه مثل عرق ریزان در باراندازها و اسکله های جنوب مثل ماه ها که ازپی هم می آیند مثل ماه مه مثل رد سال های نمک در شقیقه ها مثل عمر فراری مثل زندگی مثل ساعت های کار که به درازی یک سال اند مثل روزهای تکراری دستمزدهای به تعویق افتاده شعرهای من شعرهای بیچاره ی من تمامی ندارند مثل دردها مثل همه ی آن چیزهایی که در این شعر نیامده اند . . . شاعر: #سهراب_مهدى_پور موسیقی: Klaus Badelt عکس از : یونس خانی گوینده: #مهدی_صادقی_بیدمشکی