بعد از تو دنیایم ویران شد

مریمم

بعد از تو، دنیایم ویران شد..

نگفتم برایت؟.. شاید دلم نیامد

دیگر خنده های از ته دلت برایم رویا شد

کفشهایم مرا به هیچ بازاری نبرد..

دکلمه هایم مات و خاک خورده شدند..

موهایم یک دست سپید و در عوض لباس هایم مثل روزگارم سیاه شد...

بعد از تو مردم زیاد نصیحتم کردند...

گفتی:« شیدا من می روم، تو بمان با دل شکسته و عکس ها و خاطراتم را قاب کن مبادا گرد فراموشی بگیرند»..

راستی، به یکی از محله های قدیمی رفتم و از خیابان به پنجره اتاقت نگاه کردم.. انگار برایم دست تکان دادی: «نگران من نباش حالم خوب است»

تو رفتی و خواب به چشمانم نیامد.. نشد.. نتوانستم از بس که تا صبح به تو و غمنامه رفتنت فکر کردم و این پرسش بی پاسخ:« مریمم بی خداحافظی سفر نمی کرد.. چه شد که با شتاب و بی خداحافظی رفت؟»

مدت هاست که گریه می کنم آنطور که هواشناسی می گوید:« احتمالا سال آینده خشکسالی نخواهیم داشت.»