و صلّی الله علی نوری که زو شد نورها پیدا

و صلّی الله علی نوری که زو شد نورها پیدا زمین از حلم او ساکن فلک از عشق او شیدا ازو در هر تنی شوقی و از او در هر دلی ذوقی ازو در هر زبان ذکری و زو در هر سری سودا ****************************** محّمد ، احمد و محمود که وی را خالقش بستود ازو شد جزء و کل موجود و زو شد دیده ها بینا ****************************** اگر نام محمد را نمی کردی شفیع آدم نه آدم یافتی توبه ، نه نوح از غرق نجینا نه ایوب از بلا راحت نه یوسف عزت و حشمت نه عیسی را مسیحا دم ، نه موسی را ید بیضا ****************************** منّور عالم از نورش معطّر خلد از بویش معنبر هر دوگیسویش دو زلفش چون شب یلدا ****************************** دو چشم نرگسینش را که « ما زاغَ البَصَر » خوانند دو زلف عنبرینش را که « واللّیلِ اذا یَغشی » ز شرح سینه ش « جامی » « الَم نَشرَح لَکَ » برخوان ز معراجش خبر دادند که « سُبحانَ الّذی اسری »1`