زادگاه من؛ مروری بر زندگی استاد شهریار

به مناسبت ۲۷ شهریور روز شعر و ادب فارسی شنونده برنامه زادگاه من كه مروری بر زندگی سیدمحمد حسین بهجت تبریزی متخلص به "شهریار" شاعر و ادیب كشورمان دارد، باشید.

شهریار، اشعار زیبایی را به زبان فارسی سروده است و یكی از این اشعار معروف در مدح حضرت علی (ع ) و شعر معروف "علی ای همای رحمت" است.

او به جز اشعاری كه به فارسی سروده به درخواست مادرش اشعار تركی زیبایی را سرود و شاهكار ادبیات آذربایجان بنام حیدربابایه سلام را بین سال های ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۰ خلق كرد.

این شاعر نامدار ایرانی ۱۱ دی ۱۲۸۵ در خانواده ای اهل ادب در روستایی از توابع تبریز به نام خشكناب به دنیا آمد. نام پدر او حاج میرآقا خشكنابی و مادر او خانم ننه نام داشت. پدر شهریار، در تبریز وكیل و اهل ادب و مادرش خانه دار بود.

مادر و پدرش و سپس مرحوم امیر خیزی از نخستین مربیان او بودند كه قرائت قرآن، ترسل(به آهستگی خواندن) و نصابسازنده، آغاز هر چیزی) و گلستان سعدی و حافظ را به او آموختند. او پس از آشنایی با دیوان حافظ با شعر و ادبیات آشنا شد.

محمدحسین تحصیلات كلاسیك خود را در مدرسه متحده و سیكل را در مدرسه فردوسی تبریز به پایان رساند و در سال ۱۳۰۰ برای ادامه تحصیل راهی تهران شد و در تهران تحصیلات متوسطه را در دارالفنون گذراند و سپس در سال ۱۳۰۳ شمسی وارد مدرسه طب شد.

شهریار علاقه ای به رشته پزشكی نداشت و سرانجام قبل از اخذ مدرك دكتری، به سبب پیشامدهای عاطفی و عشقی از ادامه تحصیل منصرف شد و پزشكی را رها كرد.

استاد شهریار علاقه مفرط به تمامی هنرها به خصوص شعر، موسیقی و خوشنویسی داشت و خط نسـخ و نــسـتعلیق و بویژه خط تحریر را خوب می نوشت. در جوانی سه تار می زد طوری كه نواختن او اشك استاد ابوالحسـن صبا را جاری می‌كرد و برای ساز خود می‌سرود.

شهریار سال ۱۳۶۶ وقتی ۸۱ ساله بود بخاطر بیماری ریوی در بیمارستان بستری شد.

در ۲۷ شهریور ماه ۱۳۶۷ در ۸۳ سالگی روح این شاعر بزرگ به ملكوت اعلی پیوست و جسم ایشان در مقبره الشعرای تبریز كه مدفن بسیاری از شعرا و هنرمندان آن دیار ارجمند است به خاك سپرده شد.

این برنامه به تهیه كنندگی سید میثم كطائیان و نویسندگی محبوبه نجفعلی از رادیو تهران پخش شده است .