معماری، زبان گویای جامعه

این قسمت به معرفی معمار بزرگی می‌پردازیم که در 23 سالکی آرامگاه ابن‌سینا را طراحی و اجرا کرد.

چشم‌هایتان را ببندید و خاطرات سفرهایتان را مرور کنید. آرامگاه فردوسی در طوس، آرامگاه خیام در نیشابور، آرامگاه نادرشاه در مشهد، آرامگاه کمال الملک در نیشابور ،...

تمام این بنای یادبود، بخشی از سازه‌های معماری هنرمندانه‌یست که هوشنگ سیحون برای ایران به یادگار گذاشته است. پر بی‌راه نیست که از او به «معمار بناهای مانگار» یاد می‌کنند.

 قرن چهاردهم خورشیدی، فرصتی برای ظهور نسلی از معماران است که نام بزرگ ایران در آثار و هنرشان می درخشد؛ هوشنگ سیحون متعلق به این دوره و شیفته‌ی نیاکان هنرمندش است.

سیحون یک نگاه مدرن را در معماری ایران بنیان گذاشت، ضمن اینکه ایده معماری گذشته را می‌شود در فرم بناهای او مشاهده کرد؛ او از رواج‌دهندگان معماری نوگرای ایران است.

اولین نشانه های این نگاه مدرن را در معماری بنای یادبود ابن‌سینا که برداشتی خردمندانه از گنبد قابوس است، به‌وضوح می‌توان مشاهده کرد.

او مبدع سبکی در ساخت بناهای بزرگان است که به جای تمرکز بر ساختمان معماری، به زندگی و زمانه ایی که آن بزرگ زیسته است، تمرکز دارد.

هوشنگ سیحون سال 1393در 93 سالگی این جهان را وداع کرد اما آنچه مسلم است سیحون از طریق تاثیر فرهنگی خود، در وجود اکثر ما معماران ایران به حیات خود ادامه خواهد داد.

www.zimasaz.com